مترسک گفت ای گندم تو گواه باش که مرا برای

ترساندن آفریدند اما من عاشق پرنده ای بودم

که از ترس من از گرسنگی مرد...*

برایم تعبیر کردند که عشق هجر و اندوه و انتظار دارد
ولی بازگو نکردند که در عشق غریبی هم وجود دارد

********

اگر دبیر شیمی بودم از اشک چشمانت محلول محبت میساختم

اگر دبیر دینی بودم ثابت میکردم بعد از آب و هوا ترین منطقه آغوش گرم توست

و اگر دبیر زبان بودم با زبان بی زبانی میگفتم دوستت دارم..